Նիկոլ Փաշինյանը Նյու Յորքում ՄԱԿ-ի Գլխավոր վեհաժողովի 79-րդ նստաշրջանի շրջանակում մասնակցել է Ապագայի գագաթնաժողովին ու մի «հանճարեղ» ելույթ է ունեցել:

Դեմոկրատիա ասված ժամանակակից երևույթը անխզելիորեն կապված է կապիտալիզմի բուն էության, այսինքն, ավելի ու ավելի էֆեկտիվորեն կապիտալ գեներացնելու հետ։

Ժողովրդավարությունը նրա համար է, որ բոլորի շահերից բխող որոշումներ կայացվեն:

2021թվականի սեպտեմբերից, արդեն 3 տարի, Իջևան համայնքի Գանձաքար գյուղի միջնակարգ դպրոցի 465 աշակերտները դասեր են անում գյուղի մշակույթի տանը և փոստային բաժանմունքի շենքի 2-րդ հարկում՝ մասնավոր անձին պատկանող տարածքում, հարմարեցված դասասենյակներում։ Դպրոցի նախկին շենքը 4-րդ կարգի վթարային էր։ Փոստային բաժանմունքի շենքի 2-րդ հարկի տարածքի համար Գանձաքարի դպրոցը մասնավոր անձին ամեն ամիս վճարում է 150 հազար դրամ։

Ջնջել, այսինքն, վերացնել, այսինքն, սրբել հետքերը, այսինքն, չունենալ մի բան, ինչը եղել է, այսինքն, վտանգ զգալ դրա գոյությունից և կամ անկարևորությունից, այսինքն, կարծել, որ դրա չգոյությունն ազատում է նրա համար ունեցած պարտքի զգացումից: Հրճվել այն մտքից, որ ամեն բան կարելի է ջնջել, հետո տխրել միևնույն մտքից, հետո դառնալ անտարբեր, երբ ձեռքիդ համար սովորական պիտի դառնա ոչնչացման շարժումը, հետո նույնացնել ջնջելն ու սրբագրելը և բավականություն ստանալ այդ խորամանկ նմանեցումից:

Իլհամ Ալիևը հերթական ինքնախոստովանական ցուցմունքն է տվել միտումնավոր պատերազմ սանձազերծելու ու ատելություն քարոզելու մասին:

Ես չեմ ուրախանում, երբ որևէ տեղ բռնում են նույնիսկ որևէ նիկոլականի, ես իրենցից այդ թվում նման բաներով եմ տարբերվում:

Հատկապես վերջին օրերին, միանգամայն հասկանալի պատճառներով, բավականին շատ ասեց-խոսվեց Արցախի աննախադեպ հայաթափման և Հայաստանի Հանրապետության անկախության մասին: Մեկ տարի առաջ, սեպտեմբերի 19-ին ադրբեջանական ոճրագործ վարչախումբը սկսեց Արցախի հայության ցեղասպանության՝ հայրենազրկման ահաբեկչական գործողությունը: Իսկ սեպտեմբերի 21-ին էլ, գիտեք, Հայաստանի Հանրապետության անկախ պետականության վերականգնման օրն է. 1991 թվականի այդ օրն է տեղի ունեցել անկախության հանրաքվեն: Այստեղից էլ՝ նշված խոսակցությունները:

Ես՝ որպես մոլեռանդ ալարադավան, իհարկե, չեմ գնա Անահիտ դիցուհուն տեսնելու։ Բայց դա չի նշանակում, որ չեմ գնահատում նրան կամ վախենում եմ՝ մոտս վիրուսային հեթանոսաքոր սկսվի։ Չէ, պարզապես ես, հատկապես վերջին ժամանակներս, քիչ եմ տպավորվում արվեստի ստեղծագործության հետ ուղղակի շփումից։ Նկարը տեսնելն էլ ա ինձ բավական, իսկ նկարը մանկուց անգիր գիտեմ։ Համերգներն ու կենդանի ներկայացումներն էլ ինձ չեն գրավում. ավելի մեծ հաճույքով ձայնագրությունն եմ լսում կամ Յութուբով նայում։ Անմիջական շփում միայն սննդամթերքի հետ եմ սիրում, մեկ էլ, իհարկե, կանանց հետ։

Ամբողջ աշխարհում սկսվել է «Ոչ նախկին, ոչ ներկա» շարժումը։ Ավանդական կայուն կառավարման երկրներից մեկում՝Բրիտանիայում, այդ շարժումը գլխավորում է Նաջըլ Ֆարաջն իր Ռեֆորմների կուսակցությամբ և մեծ քայլերով, անսպասելի հաջողություններ է գրանցում։ Համակարգային կուսակցությունները՝ Լեյբորիստները և Թորինը, գլորվում են անդունդ։